Eén van de vragen die ik het vaakst krijg, is waarom ik zo weinig schrijf over het “grote probleem van overbevolking”, en wat ik vind van de ideeën van Etienne Vermeersch daaromtrent. Sinds ik houder ben van de Leerstoel Etienne Vermeersch aan de UGent, krijg ik de vraag natuurlijk nog veelvuldiger op mijn bord. Etienne – zoals genoegzaam bekend –… Lees verder »Waarom schrijf ik zo weinig over overbevolking?
Het is een argument dat je vaak kon horen tijdens de beeldenstorm van de afgelopen weken: “Wie een standbeeld weghaalt, herschrijft de geschiedenis. We moeten het verleden tonen zoals het was!” Maar dat is een drogreden, een retorische fopduik. Want standbeelden zijn geen geschiedenisboeken: ze zijn bedoeld als hulde, als historisch eerbetoon. In Duitsland staat ook geen enkel standbeeld van… Lees verder »Denkfout: “Toon het verleden zoals het was!” #beeldenstorm
Als je mensen wijst op een fout, kaatsen ze de bal soms terug. (‘En jij dan, jij gebruikt ook kromme argumenten!’) Die denkfout staat van oudsher bekend als de tu quoque, al spreken we tegenwoordig eerder over de jijbak. ‘Ik deed misschien iets verkeerd, maar jij ook.’ Inhoudelijk bekeken heeft een jij-bak weinig toegevoegde waarde. Dat jij ook een fout… Lees verder »De wij-bak
Hieronder vind je de uitgeschreven tekst van mijn Brainwash-lezing over effectief altruïsme en vooruitgang (een beetje bewerkt en gestroomlijnd). Laat ik beginnen met een eenvoudige meerkeuzevraag. Welke van de twee volgende stellingen is correct? Hier is de eerste stelling: ‘Er is ontzettend veel ellende in de wereld.’ En de tweede: ‘Nooit eerder was er zo weinig ellende in de wereld als vandaag.’… Lees verder »Er is ontzettend veel ellende / Er was nog nooit zo weinig ellende
Begin maart, vlak voor het coronavirus West-Europa overrompelde, gaf ik in Amsterdam een Brainwash-lezing over vooruitgang en Effectief Altruïsme, die gisteren werd uitgezonden op de Nederlandse zender NPO2. De boodschap van mijn lezing? De geschiedenis toont dat vooruitgang echt mogelijk is. Hoe kunnen we de wereld nog beter maken? Wat is de beste en meest efficiënte manier om armoede en… Lees verder »Brainwash-talk: hoe kunnen we de wereld (nog) beter maken?
Is Congo in onze schoolklassen “nog altijd een beetje van het Westen”, zoals De Standaard gisteren kopte? Dat was in het verleden zeker het geval. Ik herinner me nog levendig hoe mijn leraar in de lagere school met vaderlandse trots sprak over Leopold II, de man die van ons kleine landje een wereldspeler maakte door een stuk van Afrika in… Lees verder »Is Congo in de klas “nog altijd een beetje van het Westen”?
Dit opiniestuk van Orhan Agirdag is een perfect toonbeeld van van wat ik eerder ‘cultureel marxisme’ of ‘identitair marxisme’ noemde: de overheveling van marxistische denkschema’s over onderdrukking naar andere domeinen, in dit geval etnische verschillen. Hoe dan? Zo: een complexe maatschappelijke werkelijkheid wordt herleid tot een simplistisch nulsomspel waarbij twee groepen lijnrecht tegenover elkaar staan: de onderdrukkers aan de ene… Lees verder »Waarom zwart/wit-metafysica de strijd tegen racisme schaadt
Volgens filosoof Michiel Korthals moeten Nederland en België een voorbeeld nemen aan het voedselsysteem van landen als Malawi, waar kleine boeren ternauwernood zichzelf kunnen voeden, laat staan hun steden. Malawi heeft een Hunger Index van 23, wat officieel bekend staat als “ernstig”. Er heerst grote ondervoeding en dito kindersterfte. Dat wij zo’n voedselmodel moeten nastreven, is gewoon krankjorum. Even bespottelijk is… Lees verder »Over eco-reactionair denken. Antwoord aan Michiel Korthals
In hun reactie op ons stuk over voedsel en globalisering schrijven Frank Moulaert en Pieter Van den Broeck dat ons betoog “polariserend” en “dualistisch” is. Nochtans schreven we nadrukkelijk dat wij lokale (bio-)landbouw zeker kunnen waarderen en er regelmatig zelf van consumeren, omdat een “gevoel van verbondenheid met de natuur en met het voedsel dat aan onze aarde ontspruit, kleur… Lees verder »Eet u gezond of toxisch? Of hoe niet te polariseren.
Deze middag mocht ik nog eens uit mijn epidemiologische ‘bubbel’ komen om – op veilige afstand weliswaar – aan tafel te schuiven met vier soortgenoten, voor een aflevering van Interne Keuken. Geen gesmak en bestekgekletter deze keer, want ook op bij Radio 1 nemen ze het besmettingsgevaar ernstig. Kwestie van de gezelligheid erin te houden, kwam ik praten over ‘existentiële… Lees verder »Vooruitgangsdenkers aan de rand van de afgrond