In haar overzicht van de oorlog in Gaza nam De Standaard de statistieken over het dodental, en dan vooral het cijfer “70% vrouwen en kinderen”, zonder enig voorbehoud over van Hamas (via OCHA), een terreurorganisatie wiens ganse oorlogsstrategie bestaat uit het gebruik van eigen burgers als levend schild en het aandikken van sterftecijfers.
Door groeiende aanwijzingen van grote statistische manipulatie, heeft zelfs de VN deze cijfers nu teruggetrokken (het aandeel “vrouwen en kinderen” daalt dan plotseling naar 52%). Er kwam geen rechtzetting of factcheck in De Standaard van dit uitentreuren herhaalde cijfer, cruciaal voor het narratief dat Israël op nietsontziende wijze onschuldige burgers viseert. In plaats daarvan doet De Standaard er deze week nog een schep bovenop: ze brengt een volkomen speculatieve en “illustratieve” bierviltjesberekening (die het sterftecijfer nog eens maal vijf doet) in een brief aan The Lancet (geen peer review, geen onderzoek) als “nieuws”, en noemt kritiek op Hamas’ statistieken “verdachtmakingen”. Voedseltekort komt volgens De Standaard enkel omdat Israël voedsel “tegenhoudt” (in werkelijkheid liet het 27.000 vrachtwagens met noodhulp toe via Rafah en Kerem Shalom alleen al), in plaats van plunderingen door Hamas en gewapende bendes, of de grote complexiteit van voedselleveringen in actief oorlogsgebied.
Op dezelfde pagina nog noemt de krant Electronic Intifada en The Grayzone (openlijk anti-Israëlische en zelfs antisemitische magazines) “onafhankelijk onderzoeksplatformen” en geeft het zuurstof aan het groeiende ‘denialism’ over de terroristische pogrom van 7 oktober, als zouden vele of zelfs de “meeste” slachtoffers (volgens Electronic Intifada) door Israël zelf gedood zijn. Niemand ontkent dat in Gaza talloze onschuldige burgers sterven, maar de consistente anti-Israëlbias in de berichtgeving van De Standaard is ronduit onthutsend.
***
Deze lezersbrief verstuurde ik drie dagen geleden (10 juli) naar De Standaard. Er kwam geen reactie, ondertussen ga ik ervan uit dat ze de brief niet zullen plaatsen. Nog meer voorbeelden van ideologische bias in de Israëlberichtgeving van De Standaard op X: