In een klassieke scène uit Life of Brian van Monty Python wordt de onfortuinlijke Brian achternagezeten door een meute religieuze fanatici, die hem voor de nieuwe heiland aanzien. In elk gebaar van hem ontwaren ze een goddelijk teken, in elk stom toeval een mirakel. Tot wanhoop gedreven, roept onze onwillige heiland op een bepaald moment uit: “I’m notthe Messiah! Will you please listen?… Lees verder »De Messias-drogreden
Een analyse van een lezing waarvan geen schriftelijke neerslag bestaat, en waarbij de meeste lezers niet aanwezig waren, blijft een heikele onderneming. Woorden vervlieden snel, en ons geheugen is onbetrouwbaar. Het gevaar bestaat dat je redeneerstappen overslaat, argumenten verkeerd weergeeft of stropoppen opzet. De oorspronkelijke bronnen zijn niet langer controleerbaar voor je publiek. Ik vrees dat Thomas Rotthier in die… Lees verder »Durf krenken!
Leven we heden in een “post-truth” tijdperk? ‘Oxford Dictionaries’ koos het begrip uit tot woord van het jaar. De Standaard belde naar mijn collega-filosoof Ruben Mersch en mij voor een reactie. Volgens mij is dat “post-truth” tijdperk overroepen. Waarheid blijft een centraal en onontkoombaar concept in ons wereldbeeld, waaraan we heel moeilijk kunnen ontsnappen. Elk van ons heeft een wereldbeeld,… Lees verder »Leven we in een “post-truth” tijdperk?
Verschillende mensen hebben me de afgelopen dagen herinnerd aan de laatste, nogal omineuze zin van mijn essay over cultuurpessimisme in Zeno. Daarin schreef ik dat ik me pas tot het doemdenken zou bekeren indien niet Hillary Clinton maar Donald Trump de volgende president van de V.S. zou worden. Achter die woorden blijf ik staan: de verkiezing van Donald Trump is… Lees verder »De kater genaamd Trump
Gisteren publiceerde deze krant vier reacties op mijn essay over Effectief Altruïsme in Zeno. Dat is een aardig ‘rendement’, maar zoals de briefschrijvers mij herinneren, is kwantiteit niet het enige wat telt, en is niet alles meetbaar. Laat me daarom even op de kwaliteit van hun argumenten ingaan. Waardeoordelen Orhan Agirdag erkent dat liefdadigheid meer ratio nodig heeft, maar betwist… Lees verder »Rekenkunde voor altruïsten. Verbeter de wereld met je verstand
Als kind leurde ik van deur tot deur met kalenders voor Haïti, een glanzende uitgave van uitgeverij Lannoo met fraaie kleurenfoto’s van arme Haïtianen. De actie liep ten voordele van het liefdadigheidswerk van de broers Luk en Jozef Lannoo, missionarissen bij de orde van de Salesianen en telgen uit het Vlaamse drukkersgeslacht. De kalenders kostten 700 Belgische frank, destijds een… Lees verder »Bezint eer ge doneert. Liefdadigheid vraagt behalve een hart vooral koele berekening
“Psychotherapeut” is in België geen beschermde titel, in tegenstelling tot “ingenieur” of “psychiater”. Iedereen die dat wenst, kan vrijelijk een koperen naamplaat met “psychotherapeut” aan zijn voorgevel bevestigen. Nu heb ik zelf niet zo’n bordje, maar mijn UGent-collega Jasper Feyaerts vind dat ik er één nodig heb. In zijn reactie op mijn essay over cultuurpessimisme in De Morgen, schrijft hij dat ik… Lees verder »Laat de echte psychotherapeut nu opstaan (en de patiënt neerliggen)
De gastredacteur van het Amerikaanse tijdschrift Wired, een zekere Barack Obama,schreef deze maand dat het hier en nu, anno 2016, de beste tijd ooit is om te leven. In de ogen van velen is een dergelijk blakend optimisme compleet losgezongen van de werkelijkheid, om niet te zeggen bespottelijk. Kijk naar de oorlog in Syrië, de wereldwijde golf van terreuraanslagen, het… Lees verder »Waarom doemdenkers zo diepzinnig lijken
Iedere mens, zo schrijft Marcel Proust in À la recherche du temps perdu, heeft nood aan enkele kleine illusies om de werkelijkheid draaglijk te houden. Natuurlijk is het onverstandig om ons over te geven aan waanbeelden wanneer we de begroting opstellen of een epidemie willen bestrijden. Dat kan verkeerd aflopen. Maar naast gevaarlijke wanen, zijn er ook nuttige illusies die… Lees verder »Gruwel, met de beste bedoelingen
Wie wil graag deel uitmaken van een minderheid? Wie wil zich uitgesloten of gemarginaliseerd voelen, louter omdat hij anders is dan de mainstream of er onpopulaire meningen op nahoudt? Wie wil een eenzame strijd voeren tegen een verpletterende orthodoxie? Wel, blijkbaar willen heel wat mensen dat. Velen van ons koesteren minderheden, dragen ze op handen, willen zelf een minderheid zijn.… Lees verder »Waarom de meerderheid dol is op minderheden