Nee, er bestaat géén morele equivalentie tussen Hamas en Israël, in tegenstelling tot wat velen beweren. Niet vandaag, niet gisteren, niet in de verste verte. Dat heeft alles te maken met hun intenties en doelstellingen.
Waarom doodt Hamas niet méér onschuldige burgers? Simpel: omdat de terroristen van Hamas daar doorgaans de kans niet toe krijgen en te zwak zijn. Waarom maakt Israël niet méér onschuldige burgerslachtoffers? Simpel: omdat ze dat in de mate van het mogelijke tracht te vermijden. Intenties tellen, niet het naakte aantal slachtoffers. (De bominslag die deze week een ziekenhuis in Gaza gisteren trof, kwam wellicht niet van Israël, maar van mislukte raketinslag van Islamic Jihad, al blijft dat onzeker). Als Israël wilde, had ze de hele Gazastrook al ontelbare keren volledig van de kaart kunnen vegen. Als Hamas die macht had, zou ze onmiddellijk en zonder aarzelen heel Israël van de kaart vegen, “from the river to the sea”. Dat staat expliciet in hun genocidale, racistische en totalitaire charter.
Israël lost al jaren waarschuwingsschoten met losse flodders op de daken van gebouwen (“roof knocking“) om Palestijnse burgers te verwittigen voor een nakend bombardement. Hamas daarentegen gebruikt haar eigen burgers als levend schild voor Israëlische bommen door doelbewust vanuit scholen of ziekenhuizen raketten te lanceren. Israël roept de Gazanen op om bepaalde wijken te verlaten om de vallende bommen te ontwijken, terwijl Hamas mensen juist oproept om te blijven en als kanonnenvlees te dienen. Het klinkt absurd, maar het is waar: Israël geeft meer om een Palestijns mensenleven dan Hamas.
Stel je even voor dat het andersom was: dat Israël eigen burgers als levend schild zou gebruiken tegen Hamas. Impliciet en ‘deep down’ beseft zelfs de grootste criticus van Israël dat dit scenario puur surrealisme is, zoals de filosoof Sam Harris helder uitlegt. Niet alleen zou het gebruik van menselijke schilden geen enkele indruk maken op Hamas, maar ze zouden het juist fantastisch vinden! Het hele gedachte-experiment is niets minder dan een “Monty Python sketch waarin alle joden doodgaan”.
Elke poging om Hamas en Israël op dezelfde morele hoogte te plaatsen is daarom obsceen, hoe kritisch je ook bent voor Israël en haar illegale bezettingspolitiek. Dat het Israëlische leger “met gelijkaardige bloeddorst” aan de vergelding begon in Gaza, zoals Bart Eeckhout schrijft in De Morgen, is gewoon obsceen. Natuurlijk zijn er gevoelens van wraak, woede en vergelding onder Israëli’s na de gruwelijke terreuraanslagen. Niet alle Palestijnen steunen Hamas, maar een schokkend hoog percentage doet dat helaas wel. Maar het Israëlische leger valt de Gazastrook niet binnen om zoveel mogelijk onschuldige burgers koelbloedig af te slachten, om kinderen te vermoorden en in brand te stekken, om vrouwen te folteren en verkrachten en dan trots de beelden te verspreiden.
Ja, je kan vinden dat Israël zich niet aan het internationale oorlogsrecht houdt door elektriciteit en water in Gaza tijdelijk af te sluiten, dat hun vergeldingsactie in Gaza te driest en nietsontziend is, dat hun ministers zélf aan ontmenselijking doen door hun vijanden als “beesten” te beschrijven. Maar zelfs als dat allemaal klopt, gaapt er nog steeds een enorme morele kloof tussen Israël en een genocidale en totalitaire terreurgroep. Er is géén morele equivalentie tussen Israël en Hamas.
Gisteren sprak ik hier ook over bij De Tafel van Gert op Play 4.