Steeds meer jonge mensen twijfelen of het nog verantwoord is om kinderen op de wereld te zetten, in tijden van klimaatcrisis en uitstervende diersoorten. Wie wil een nieuw leven beginnen op een planeet die, zo lijkt het, afstevent op de ondergang? (En bovendien dragen kinderen nog bij aan de uitstoot ook). Toch had een pasgeboren baby nooit betere vooruitzichten dan in 2025, alle feiten in ogenschouw genomen en ondanks terechte zorgen over het klimaat.
Tot twee eeuwen geleden stierven in Nederland bijna vier op de 10 kinderen voordat ze hun vijfde verjaardag vierden. Dat is vandaag nog vier op 1.000, een honderdvoudige daling. Een pasgeboren baby heeft nu uitzicht op een langer, gezonder en schoner leven dan ooit tevoren. Als het vandaag in Nederland niet verantwoord is om een nieuw leven te verwekken, dan was het dat nooit en nergens.
Kan een klimaatcatastrofe straks al die vooruitgang ongedaan maken? Activisten voorspellen „miljarden doden” en een „instortende beschaving”, maar voor zulke doemscenario’s ontbreekt elke wetenschappelijke grond. Het klimaatrapport van het IPCC schat dat de wereldeconomie zelfs in een scenario van drie graden opwarming slechts enkele procentpunten minder snel groeit dan in een wereld zonder opwarming. Onze welvaart zal dus blijven toenemen — alleen minder snel. Ernstig, maar niet existentieel.
Dat komt door iets wat lastig te modelleren is in een fysisch klimaatmodel: menselijke vindingrijkheid en innovatie. De mens kijkt niet machteloos toe, maar innoveert en past zich voortdurend aan. De afgelopen eeuw is het aantal doden door natuurrampen met 99 procent gedaald. Niet doordat orkanen of overstromingen milder zijn geworden, maar omdat we onszelf beter beschermen: denk aan stevige huizen, dijken, waarschuwingssystemen, airco’s, medische zorg. Rijkdom is het beste schild tegen natuurgeweld.
Ook de angst voor een instortende voedselvoorziening blijkt overtrokken. Dankzij irrigatie, meststoffen, mechanisatie en genetische veredeling produceert de wereld vandaag vier keer zoveel voedsel als vijftig jaar geleden. De VN verwacht dat, zelfs mét klimaatverandering, de wereldvoedselproductie tot 2050 nog eens met 30 procent zal stijgen. Menselijke vindingrijkheid is onze sterkste natuurkracht.
Bovendien vergeten we de doembeelden van vorige generaties. Een halve eeuw geleden voorspelden denkers als Paul Ehrlich miljarden doden door overbevolking, milieuvervuiling en uitputting van grondstoffen. Dat spoorde sommigen aan tot sterilisatie. Een babyboomer schreef daarover onlangs een tragische brief aan The Wall Street Journal: „Ik was student toen ik The Population Bomb van Paul Ehrlich las. Ik heb het ter harte genomen en heb nu geen kleinkinderen, maar vijftig jaar later is de bevolking zonder ernstige gevolgen gegroeid tot acht miljard. Ik was naïef en stom.”
Het zou doodjammer zijn als jongeren met een kinderwens daarvan afzien door een nieuwe lading angstbeelden. Zoals Barack Obama zei toen hij nog president was: „Als je een moment in de geschiedenis mocht kiezen om geboren te worden, zonder te weten wie je zou zijn, dan zou je nú kiezen.
(NRC – 1 nov 2025)