Zuhal Demir in Het Laatste Nieuws:
“Rapportering overlijdens wordt een probleem voor ons toerisme.”
Misschien moeten we, in overleg met de toeristische sector, een maximum aantal coronadoden per dag vastleggen? Een soort sterfquota? Deze imagoschade moet dringend stoppen!
Maar even ernstig: andere landen zouden beter een voorbeeld nemen aan België, in plaats van andersom. En wees gerust: de waarheid komt vroeg of laat wel bovendrijven, zelfs als je op korte termijn imagoschade lijdt. Dat is nu al bezig. Bij officiële registraties van COVID-19 doden hangt veel af van de zogenaamde ‘inclusiecriteria’. Wie tel je mee: enkel mensen in ziekenhuizen, of ook in woonzorgcentra? Enkel met een bevestigde coronatest, of ook de vermoede gevallen? Enkel de directe doden, of ook de indirecte complicaties?
Laten we in de plaats eens kijken naar de ‘oversterfte’, de extra sterfgevallen boven het statistische gemiddelde van vorige jaren. Met officiële registraties heb je veel spelingsruimte, maar met oversterfte valt niet te onderhandelen: dat is een harde statistische maatstaf. Neem het verschil tussen België en Nederland. Als je enkel kijkt naar de officiële coronadoden, lijkt de situatie in België veel dramatischer dan in Nederland. In de periode tussen 9 maart en 5 april telde Nederland 2166 coronadoden, tegenover 2373 in België. En dat terwijl er in Nederland veel meer mensen wonen. Als je het aantal doden per miljoen inwoners berekent, krijg je 207 doden voor België, tegenover 125 voor Nederland. Op een bepaald moment werd België zelfs internationale koploper in de ranglijst van ‘doden per miljoen’. Geen wonder dat vele internationale buitenlanders zich afvroegen: “What the hell is happening in Belgium??”
Maar als je naar de oversterfte kijkt, zie je een heel ander verhaal. Die bedraagt in Nederland 33%, tegenover 25% in België. In Nederland stierven in die periode 4000 mensen meer dan verwacht, waarvan slechts 2,166 mensen als officiële coronadoden geregistreerd werden. In België was de oversterfte nagenoeg identiek aan het aantal coronadoden.
Als je cijfers tussen landen wil vergelijken, dan moet je rekening houden met de verschillende meetmethodes. Steeds meer blijkt: in veel Europese landen is het ongeveer even erg, ondanks verschillen in beleid. Overal zie je een steile piek in de oversterfte. Overal zie je dramatische toestanden in woonzorgcentra. Bijna overal is er een nijpend tekort aan mondmaskers en ander medische materiaal.
Dit is geen Olympisch kampioenschap. Er zijn (kleine) verschillen tussen landen, maar de waarheid is dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten.