Dirk Verhofstadt is een van de zinnigste, fijnzinnigste en vrijzinnigste denkers van ons taalgebied. Dirk heeft een indrukwekkend oeuvre opgebouwd dat zich uitstrekt over politieke filosofie, mensenrechten, holocauststudies, religiekritiek, feminisme en de geschiedenis van het liberalisme. Door zijn legendarische productiviteit heb ik altijd vermoed dat de naam “Dirk Verhofstadt” een pseudoniem was voor een genootschap van denkers, zoals bij de fictieve wiskundige Nicolas Bourbaki, maar ik heb inmiddels zelf kunnen verifiëren (als een ware ongelovige Thomas) dat er slechts één Dirk Verhofstadt bestaat. Daarbij moet je bedenken dat Dirk ook zo genereus is om zélf hele zinnen en gedachten toe te voegen aan een tekst, wanneer je hem vraagt om gewoon “commentaar te geven”. En dat hij altijd binnen de vijf minuten een mail beantwoordt, sneller dan zijn schaduw.
Dirk Verhofstadt is een uitgesproken pleitbezorger van het liberalisme met een sociaal gezicht. Niet alleen individuele (negatieve) vrijheid, maar ook solidariteit, rechtvaardigheid en universele mensenrechten behoren tot de kern van het liberalisme. Hij verzet zich tegen cultuurrelativisme en verdedigt het secularisme als essentieel onderdeel van een vrije samenleving. Dirk verdient lof voor zijn onvermoeibare inzet om de waarden van vrijheid, vrijzinnigheid, gelijkheid en menselijkheid te verdedigen en te bevorderen. Zijn werk blijft een bron van inspiratie voor allen die streven naar een rechtvaardige en open samenleving.
Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik Dirk voor het eerst ontmoette, maar al sinds mijn eerste boek met Johan Braeckman was hij een gedreven, gepassioneerde en genereuze mentor met wie ik over talloze onderwerpen van gedachten kon wisselen. Soms was hij het niet eens met mijn standpunten, zoals het een echte vrijdenker betaamt, maar dan was hij niet te beroerd om me te vertellen waar ik volgens hem fout zat. Vaker zaten we wel op dezelfde lijn, en hebben we elkaars stukken nagelezen en van commentaar voorzien. Enkele keren slaagde ik erin om Dirks verschroeiende schrijftempo bij te benen, en hebben we samen opiniestukken geschreven voor de krant. Het enige wat mogelijk tegen Dirk pleit, in onze woke tijden, is dat hij een witte man is, bovendien nog heteronormatief en cis. Maar wie zonder zonde is, werpe de eerste steen, zoals een niet-vrijzinnige Nazarener ooit zei. Als iemand de Prijs Vrijzinnig Humanisme verdient, dan is het Dirk Verhofstadt.
